در بخش اول و دوم و سوم برخی از امکانات کاربردی و جدید vSphere 6.7 را برای شما تشریح کردم و در آخرین بخش از این سری نگاهی گذرا به تغییرات جدید EVC خواهم داشت.

یکی از مسائل اصلی در زمان vMotion یک ماشین از یک دیتاسنتر به دیتاسنتر دیگر مشابهت مدل و کارخانه سازنده پردازشگر هایپروایزر است. زیرا تنها میزبان‌هایی می‌توانند با یکدیگر در یک کلاستر قرار گیرند و vMotion ماشین را به صورت زنده انجام دهند که سطح دستورات پردازش آنها با یکدیگر سازگار باشد. اگر پردازنده دو هاست موجود در دیتاسنترها از سری یا مدل متفاوتی باشد بایستی بر روی کلاستر تنظیمات Enhanced vMotion Compatibility یا EVC اعمال شود تا این کار عملیاتی شود.

با استفاده از EVC امکان استفاده از دستورات پردازشی در یک رده یا Level مشخص که با هر دو پردازنده سازگاری داشته باشد به CPU فراهم می‌شود و هر دو هاست می‌توانند ماشین‌ها را میان خود جابجا کنند. با این حال اگر یکی از CPUها مدلی به‌مراتب به‌روز و سریع‌تر باشد سرعت آن نادیده گرفته و علاوه بر این امکانات جدید آن هم از دسترس هایپروایزر خارج خواهد شد. این مشکل یک دغدغه اصلی در زمان انتقال ماشین‌ها به دیتاسنتر دیگر یا استقرار هاست‌های با پردازنده غیرمشابه در یک کلاستر محسوب می‌شود.

در نسخه vSphere 6.7 مهندسین VMware راه حل این مسئله را ارائه کرده‌اند و سطح تنظیمات EVC را با توجه به هر VM امکان‌پذیر ساختند. به این سبک اکنون EVC در سطح ماشین مجازی اعمال می‌شود و نه هایپروایزر. با این‌کار هر دو هایپروایزر در دیتاسنترهای مختلف امکان ارائه آخرین قابلیت‌های پردازنده به ماشین‌های مجازی را خواهند داشت و در زمانی که نیاز باشد یک ماشین خاص به دیتاسنتر دیگری vMotion شود می‌توان سطح تنظیمات را برای آن ماشین به‌طور سفارشی مشخص کرد تا انتقال با موفقیت انجام شود.

امیدوارم با خواندن و پیاده‌سازی قابلیت‌های vSphere 6.7 که در این سری از مقالات بیان شد، دیتاسنترتان را بیش از پیش انعطاف‌پذیر، چابک و یکپارچه سازید.