در بخش اول این مطلب به بررسی دلیل پایداری ویندوز سرور 2019 در تناسب با رده‌های گذشته آن پرداختم، در ادامه به بررسی قابلیت‌های این نسخه در زمینه مرکزداده مبتنی بر نرم‌افزار (Software-Defined Data Center) با توجه به تغییرات اصلی در بخش مجازی‌سازی پردازش خواهم پرداخت.

برای بررسی راهکارهای مایکروسافت در ویندوز سرور 2019 در زمینه مرکزداده مبتنی بر نرم‌افزار ابتدا بگذارید نگاهی داشته باشیم بر تاریخچه تکنولوژی مجازی‌سازی مایکروسافت در لایه‌های مختلف. نسل اول Microsoft Hyper-V با ویندوز سرور 2008 معرفی شد و مایکروسافت در رده مجازی‌سازی پردازش عملا جایگاه خود را با بهبود تدریجی این تکنولوژی در ویندوز سرور 2008 و سپس ویندوز سرور 2012 تثبیت کرد. در ادامه این روند در ویندوز سرور 2016 امنیت در سطح مجازی‌سازی پردازش مایکروسافت تحولات کاربردی بسیار خوبی داشت و این محصول با تغییرات مثبت ویژه‌ای در معماری نظیر قابلیت Host Guardian Service، Bastion Forest و غیره همراه شد که زمینه ساز حفظ جایگاه مایکروسافت برای اجرای بارهای کاری ویندوز شد.

در ویندوز سرور 2019، تمرکز مایکروسافت بر ایجاد زیرساخت‌های ابر ترکیبی با استفاده از مایکروسافت Azure به وضوح مشخص است. از جمله دلایل این استدلال، بررسی تغییرات جدید در معماری سطح مجازی‌سازی پردازش است، تغییراتی مانند معرفی کنسول مدیریتی تحت وب Windows Admin Center، تغییر سبک رمزگذاری داده‌ها به همراه پایدارسازی این راهکار با استفاده از مکانیسم Fallback HGS، و یا قابلیت Cluster Sets که سبب ایجاد دسته‌های کلاستر می‌شود تا ماشین‌ها از یک مرکزداده‌ای به مرکزداده Azure قابل انتقال باشند و تحقق ابر ترکیبی بیش از پیش واقعیت یابد.

اکنون این امکان فراهم شده است تا مدیریت زیرساخت مجازی درون سازمان و ابر Azure از طریق یک کنسول مدیریتی Windows Admin Center امکان‌پذیر شود و کلاسترهای درون سازمان و موجود در Azure بتوانند از وضعیت یکدیگر (Azure-aware clusters) اطلاع داشته باشند و در صورت نیاز به تامین منابع مورد نیاز اقدام کنند. این کنسول مدیریتی مبتنی بر وب با اتصال وب سرویس‌ها خدمات کنترل و نگهداری از سرویس‌های Azure را همزمان با کنترل نودهای Hyper-V داخل سازمان فراهم ساخته است و بسیاری از سازمان‌ها که از ابرهای ترکیبی جهت توزیع بار فایل سرورها، و یا بکارگیری تجهیزات پشتیبانی خارج از سایت، و یا تامین دسترسی به سامانه‌های تایید هویت یکپارچه از طریق Azure بهره می‌برند فراهم شود. علاوه بر این موارد، در ویندوز سرور 2019 سازمان‌های تجاری قادرند با استفاده از قابلیت Cluster Sets، کلاستر را به طور شناور در اعضای گروهی از کلاسترها انتقال دهند. به این ترتیب اجرا، تامین منابع و نگهداری از ماشین‌های مجازی وابسته به یک Domain، یک کلاستر و یا در ابعاد بزرگتر به یک کلاستر در مرکزداده نخواهد بود (Cross-domain cluster migration). این موارد برخی از تغییرات اساسی در زمینه مجازی‌سازی پردازش ویندوز سرور 2019 محسوب می‌شوند.

جمع‌بندی

قابلیت‌های جدید معرفی شده در ویندوز سرور 2019 از حیث مجازی‌سازی پردازش پیشرفت مناسبی داشته است و به نظر می‌رسد مایکروسافت با تغییر در معماری Clustering و HGS به دنبال ایجاد یک معماری یکپارچه، امن و جامع است تا با در برگرفتن خدمات Azure قابلیت مقیاس‌پذیری و امنیت بالایی را همزمان فراهم سازد.

در بخش سوم این مطلب به بررسی تغییرات مجازی‌سازی ذخیره‌سازی ویندوز سرور 2019 خواهم پرداخت.