از مسائل اصلی حفاظت از داده‌های سازمانی چگونگی انجام فرآیند پشتیبانگیری است که در آن بایستی از جوانب مختلف تمامی ابعاد ممکن که تحت تاثیر این موضوع قرار دارد را برشمرد و در طرح پشتیبانگیری به حساب آورد. نحوه محاسبه هر یک از این موارد باتوجه به محیط سازمان و حساسیت داده‌ها می‌باشد و باتوجه به سیاستهای نگهداری داده‌ها و میزان زمان انجام و بازیابی داده‌ها طراحی این موضوع محقق می‌گردد. در این مطلب هدف این است تا با طرح موضوعات حائز اهمیت در زیرمجموعه‌ای با عنوان برنامه پشتیبانگیری مبنایی ایجاد شود تا افراد بتوانند با مستندسازی تمامی جوانب کار تهیه پشتیبان از داده‌ها سندی را ارائه نمایند که حاوی تمامی اصول و سیاست‌های حفظ و حراست از داده‌های سازمان باشد.

عوامل بسیاری در روند تهیه پشتیبان از داده‌ها دخیل هستند و در اینجا به آن مواردی می‌پردازیم که بیشترین تاثیر در فرآیند پشتیبانگیری را ایفا می‌کنند. موضوع اول نوع راهکار و نوع استقرار راهکار است، چرا و به چه دلیل؟ هر راهکار پشتیبانگیری از روش‌های خاصی جهت تهیه پشتیبان استفاده می‌کند و می‌تواند ابزار مناسب را در جهت انجام پشتیبانگیری از داده‌ها در اختیار قرار دهد. به همین منظور بایستی دقت نمود و به درستی راهکاری را انتخاب نمود تا تمامی قابلیت‌های ضروری جهت تحقق خواست‌های حفاظت و حراست از داده برآورده شود. به طور مشخص یک راهکار می‌تواند جهت تسهیل امور پشتیبانگیری از ابزارهایی متفاوتی جهت اتصال به سرویس‌های اصلی سازمان استفاده کند و این موارد می‌تواند اتصال مستقیم از طریق شبکه LAN، اتصال به راهکار مدیریت زیرساخت مجازی (vCenter Server)، یا اتصال مستقیم به دستگاه ذخیره‌سازی (SAN Snapshot) باشد. با وجود و در اختیار گرفتن هر یک از این قابلیت‌ها این مهم محقق می‌گردد تا افراد بتوانند در هر زمان ممکن با حداقل تغییر در روند تهیه پشتیبانگیری از داده‌ها عملکرد موفقی داشته باشند. از دیگر جوانب این موضوع که به بحث استقرار راهکار مرتبط است می‌توان به جداسازی لایه‌های نرم‌افزار اشاره کرد. این مسئله در صورت انجام می‌تواند به میزان بالایی در سرعت عملکرد راهکار اثربخش باشد و زمان انجام فرآیندهای متنوع تهیه پشتیبان نظیر Backup، Backup Copy، Replication و فرآیندهای مرتبط با تست نسخه های پشتیبان نظیر SureBackup را امکان‌پذیر سازد. از عوامل مهم دیگر در استقرار راهکار میزان منابع در اختیار این سرویس است. باتوجه به انجام عملیات‌های پردازشی متنوع در سطح داده راهکارهای پشتیبانگیری بایستی از منابع پردازشی مناسبی برخوردار باشند. راهکار با در اختیار گرفتن این منابع قادر است تا به میزان بیشتری در وظایف پشتیبانگیری عمل نماید و یا در سرعت بازیابی اثربخشی بهتری را ایجاد نماید. همچنین نبایستی از موضوع استقرار مخازن داده (Repository) و پراکسی‌های پشتیبانگیری (Backup Proxy) به سادگی گذشت. تفکیک استقرار سرویس مخازن داده، راهکار و پراکسی‌های پشتیبانگیری تاثیر بسیار محسوسی در اجرای فرآیند پشتیبانگیری می‌گذارد زیرا هر یک از این بخش ها به لحاظ عملیاتی نوع پردازشی و تقاضای متفاوتی را درخواست می‌کنند و به تناسب آن بایستی تفکیک گردد. به طور مشخص استقرار سرویس مخازن داده ضرورت دارد تا با اتصال به شبکه ذخیره‌سازی در سطح فیبرنوری قابلیت خواندن و نوشتن داده‌ها را در فضایی مختص ذخیره‌سازی و با سرعت عملکرد بالا فراهم سازد. علاوه بر این موضوع جهت حفظ امنیت و محرمانگی داده‌ها بایستی از توزیع‌های لینوکس خواست تا از این طریق پیاده‌سازی سرویس از هر جهت امن گردد. برآورد درست هر یک از این مسائل در محاسبه و سنجش اصولی زوایای کار سبب می‌شود تا از همان ابتدا مسیر را بدرستی انتخاب نمائیم و در ادامه به ضرورت به سفارشی‌سازی مختصر بسنده شود.

در جمع بندی آخر بسیار حائز اهمیت است که بدانیم حفظ و حراست داده‌های سازمانی به میزان بالایی تحت تاثیر نوع راهکار و سبک استقرار سرویس‌های زیرمجموعه آن قرار می‌گیرد و به همین دلیل است که جهت ایجاد طرح نهایی زوایای مرتبط با این بخش با فکر و دید درست انتخاب گردد. همانطور که بیان شد تخصیص منابع پردازشی مناسب، رعایت معماری استقرار راهکار، رعایت تفکیک نوع سرویس‌های زیرمجموعه از المان‌های کلیدی هستند که بدون شک غفلت از آنها صحیح نیست و بایستی با احتساب این موضوع و سایر موضوعات که در وقت دیگری بیان خواهد شد سند حفظ و حراست از داده‌های سازمانی را از هر جهت بدون نقص تدوین نمود.