یکی از موضوعاتی که شاید به عنوان یک خصوصیت ویژه بتوان از آن یاد کرد این است که بسته های به روزرسانی نرم افزار vSphere صرفا جنبه پوشش مخاطرات امنیتی را ندارد و از ویرایش 4 تا ویرایش کنونی آن می توان گفت قابلیت کلیدی را عرضه می کند که در محیط مرکز داده واقعا کار راهبری را تسهیل می نماید. این ویژگی که در هر بسته به روزرسانی قابلیتی وجود داشته باشد که تاثیر محسوسی در اجرای عملیات های مرکزداده بدهد و مسئله بزرگی را پاسخ دهد در فرآیند ارتقای بسیاری از راهکارها کمتر دیده می شود.

در بخش اول بررسی قابیت های vSphere 7 بهینه سازی ها و امکانات جدید مرتبط با دو سازوکار vMotion و DRS مطرح شد و در ادامه به بررسی تغییرات قابل توجه vCenter Server می پردازم. vCenter Server در نسخه vSphere 7 تغییرات اساسی مهمی داشته است که از این جمله می توان به بکارگیری PhotonOS 3.0، معرفی VM Hardware 17، افزایش توان عملکردی، مدیریت چرخه حیات اجزای زیرساخت مجازی، بهینه سازی های امنیتی، و دگرگونی اساسی در اثر پشتیبانی از کانتینرها اشاره کرد. در این قسمت آن جزئیاتی که تاکنون از این نسخه جدید می دانیم را بررسی خواهم کرد.

با استقبال به وجود آمده از مفهوم و طرح مرکزداده مبتنی بر نرم افزار (SDDC) و تحقق دستاوردهای این طراحی در دنیای واقعی اکنون نوبت به سکوهای نرم افزار ابرمحور یا Cloud-Native رسیده است تا با ادغام در ساختارهای SDDC از مزایای این مفهوم بیش از پیش بهره مند شوند. شرکت VMware در این زمینه به عنوان مبدع و یکی از رهبران کلیدی صنعت رایانش ابری و مجازی سازی با معرفی VMware vSphere 7 قابلیت های اساسی به این محصول اضافه کرده است که از زمان عرضه VMware ESX تاکنون به عنوان بزرگترین تحول در معماری این محصول شناخته می شود.